…
Δεσμίδες φωτός
χαράζουν διαρκώς
πυλώνες ενός
κρυμμένου ναού
στα βάθη του νου
φωνές μυστικές
ηχούν στο μυαλό
που σε οδηγούν
ν’αλλάξεις μορφή
ν’αλλάξεις ζωή
…
Άνοιξε τα φτερά σου λοιπόν
και πέτα μακριά
στα σύννεφα
το διάφανο κάλυμμά σου
κομμάτια στα νερά
ξαφνικά
στον ήλιο πετάς
σαν μια χρυσαλλίδα!
Μην ξεχνάς
πως έχεις φτερά
αγγίζεις δειλά
την ελευθερία!
…
(Χρυσαλλίδα, Μikro, album “1800”– 2004)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου