Σμιλευτής προσωπείων…
Πάμε, μου είπες.
Που;
Να βρούμε ξανά το πρόσωπό σου… είχες κάποτε κι εσύ πρόσωπο… δεν το θυμάσαι όμως… αυτό που ψηλαφείς στο είδωλό σου, δεν είναι το πρώτο σου, καθαρό, όμορφο πρόσωπο… είναι ένα προσωπείο…
Προσωπείο;
Ναι… κι ας έκανες τόσο μόχθο για να το κατασκευάσεις… κι ας έδειξες τόση μαστοριά στο να το σμιλέψεις… τούτη τη τέχνη να φτιάχνεις μάσκες πρέπει να την ξεχάσεις, να την αποβάλεις, να την πετάξεις στη φωτιά… πάμε λοιπόν…
Μα...
Το ξέρω... ό,τι μοχθείς τόσο για να το τελειοποιήσεις, το αγαπάς πολύ... δεν είναι εύκολο... δεν είναι εύκολο να μάθεις ξανά να βλέπεις... δεν είναι εύκολο να πάψεις απλά να κοιτάς... πάμε λοιπόν...
Δεν έχω πια το βήμα
Θα το βρεις
Δεν ξέρω αν έχω την ανάσα
Θα την ξαναβρείς
Κι αν τούτο που φορώ είναι προσωπείο… πως θα αναγνωρίσω το αληθινό μου πρόσωπο;
Δεν θα το αναγνωρίσεις εσύ… μα εκείνο θα αναγνωρίσει εσένα…
Μαι2013
mask
Bodnar
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου