Τι πάει να πει «ξέρω τι θα ψηφίσω», «ξέρω που θα την ρίξω»
κλπ…; Πως χαρίζουμε σε όλους αυτούς τους επηρμένους μικρο-μεσσίες της συμφοράς,
τους εργολαβίσκους της «σκληρής δουλειάς με σηκωμένα τα μανίκια» έστω και μια
χαραμάδα ‘αποφασιστικότητας’; Κι αν το κάναμε ως τώρα ας το αλλάξουμε…
Δεν πρέπει να υπάρχει έστω κι ένας πολίτης ‘αποφασισμένος’…
να νιώθουν το ρίγος της αβεβαιότητας ως το τέλος… σαν το μαρτύριο της σταγόνας…
Αφού παίζουμε το παιχνίδι τους ας μην τους δίνουμε και την
ηδονή ολόκληρη… να τρέχουν, να πασχίζουν, να ικετεύουν, να ευτελίζονται και για
την τελευταία ψήφο… και στους δημοσκόπους θολούρα και ομιχλώδη τοπία…
Μα και στην ουσία αυτό συμβαίνει και θα’πρεπε να συμβαίνει
πάντα… Το ρίγος της στιγμής είναι πίσω απ’το παραβάν… σε κείνα τα ζόρικα λεπτά της
τελικής πράξης του πολίτη… να έχει συνείδηση της πράξης αυτής, να είναι αναποφάσιστος
ως το τελευταίο δευτερόλεπτο… για κανέναν δεν αξίζει να είσαι ‘δεδομένος’ και… ‘σίγουρος’…
όταν είσαι για τόσα και τόσα θέματα αβέβαιος ως προς τον εαυτό σου, είναι
δυνατόν ποτέ να είσαι… μπετόν αρμέ ως προς κάποιον άλλο;
Καλή ψήφο την Κυριακή… όσοι… αποφασίσετε να πάτε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου