Τετάρτη, Ιουνίου 05, 2013




Είπε
μπορώ ακόμα με τα δάχτυλα του νου
να σε ψηλαφήσω
είχες πάντα
μια γεωγραφία μυστική

όχι πια…

και δεν χρειάζομαι τώρα
τις προσδοκίες
τις φαντασιακές αναστατώσεις
για να επαίρομαι πως σε πυρπολώ
ή πως σε αγνοώ
στα όνειρά μου

σ’αγαπώ σαν μια απέραντη έρημο
από κόκκους μίσους

σε αφομοιώνω…

Είπε
τις νιώθω
να σκαρφαλώνουν στο σώμα μου
σαν αναρριχώμενο φυτό
τις ώρες
τις νύχτες
τις ματαιώσεις…

ακινητοποιούμαι
έχοντας το βλέμμα

στο γενέθλιο φως…


Σεπ2012

Δεν υπάρχουν σχόλια: