Παρασκευή, Μαΐου 06, 2011

Ο ‘ασυμβίβαστος’ πιστολέρο…



Κρατούμενο ένα: ο Αλέξανδρος Κατσαντώνης, στενός φίλος του Άκη Πάνου, είχε πει κάποτε το εξής καταπληκτικό: όταν τσατιζόταν ο εκκεντρικός αυτός άνθρωπος μαζί σου, αντί να στο πει, σου έστελνε μετά από μερικές μέρες… εξώδικο!
Κρατούμενο δυο: ο ίδιος διακεκριμένος ποινικολόγος και καθηγητής, παραπονέθηκε πως το δικαστήριο καταδίκασε τον Πάνου χωρίς να αναγνωρίσει κανένα ελαφρυντικό, ούτε καν την ιδιαίτερη πολιτιστική του προσφορά στον τόπο!

Κι έρχομαι στην κυρία Τσουκαλά… υποτίθεται ότι η εκπομπή της αντιπροσωπεύει μια ‘άλλη’ τηλεόραση… χωρίς κραυγές, χωρίς κουτσομπολιά, χωρίς φτήνιες και όλα τα σχετικά… δεν έχω καταλάβει όμως τα ετήσια αφιερώματα στον ‘ασυμβίβαστο’ Άκη Πάνου… παρηκολούθησα αποσπασματικά την εκπομπή της με τους ‘λιωμένους’ από το δέος, καλεσμένους της που, ούτε λίγο ούτε πολύ, ενεφάνισαν τον άνθρωπο που χωρίς κανένα πρόβλημα ‘καθάρισε’ για ‘λόγους τιμής’ ένα συνάνθρωπό του ως έναν… παρεξηγημένο ήρωα! Κάποιος μάλιστα, δεν συγκράτησα το όνομά του, αναλύοντας την… σκοτεινή πλευρά της σελήνης, δήλωσε πως ‘όλοι οι άνθρωποι έχουμε πολλούς εαυτούς, έτσι και ο Ακης Πάνου είχε πολλούς εαυτούς… ένας από αυτούς σκότωσε’!
Πολύ ωραία… με έναν εαυτό σας γράφω τώρα, με έναν άλλο αύριο θα πάω στη δουλειά μου, με έναν ακόμη θα κοπανήσω όποιον με νευριάσει στο δρόμο, με έναν ακόμη –γιατί όσο πιο ‘χαρισματικός’ και ‘ιδιαίτερος’ τόσο πιο… πληθυντικός είμαι – μπορεί και να ‘ξαπλώσω’ χαμαί όποιον προσβάλλει βάναυσα την τιμή μου…

Αυτού του είδους η τηλε-ηρωοποίηση είναι η ‘άλλη’ τηλεόραση; Ποσώς με ενδιαφέρει το ‘ρέον’ τάλαντον του Πάνου… και δεν αρνούμαι ότι διέθετε… αν είχε όμως εκτελέσει κατ’αυτόν τον τρόπο έναν δικό μου άνθρωπο και παρακολουθούσα από τηλεοράσεως κάθε χρόνο μνημόσυνα και λιβανιστήρια στη μνήμη του ‘παράξενου’ αλλά ‘προικισμένου’ λαϊκού δημιουργού με ‘ιδιαίτερο’ κώδικα τιμής, θα έμπαινα στην ΕΡΤ και θα… έκανα κι εγώ τη δική μου ‘δήλωση’ για την προσβολή της δικής μου τιμής…

Θα βρισκόταν άραγε καμιά κυρά Μπήλιω ποτέ να με δικαιώσει και να μου αφιερώνει εκπομπές από κρατική συχνότητα;

21 σχόλια:

Alex είπε...

"Να Αγιάσει το στόμα σου !" που λένε !
να αγιάσει αλλη μιά με τις ευχές ημών των πτωχών πλην τίμιων(προς στιγμήν..γιατί δεν αργεί η στιγμή που κι'εμείς θα πάρουμε τα ντουφέκια και ...)καλλιτεχνών to be !!!
καληνύχτα nimerti !

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

ορθή,ορθότατη, η ερώτηση και απορία σου φίλε Νημερτή...
"Το θολωμένο μας μυαλό"...είναι ίσως μια απάντηση που ο ίδιος δημιουργός μας δίνει.
Καλημέρα και καλό Σ/Κ Αντώνη φίλε.

Νimertis είπε...

καλημέρα Αλεξ... χαίρομαι για τη συναντίληψη... έλεος πια με τους Ρίνγκο των 'εγκλημάτων τιμής' που ήθελε κι ελαφρυντικό ότι είχε 'ξεχωριστή προσφορά στα Γράμματα και τις Τέχνες'... να'σαι καλά...

Δημήτρη φίλε μου, είσαι καλά; έχουμε καιρό να τα πούμε... Ναι, 'το θολωμένο του μυαλό'... όπως και της ΕΡΤ μάλλον που μερικές φορές θολώνει το δικό μας...

Ανώνυμος είπε...

Μα, έλα τώρα...
ποιος κάθεται να δει Μπήλιο και να την πάρει και σοβαρα;

Νimertis είπε...

Ναι Χρήστο, μα το πρόβλημα δεν είναι τελικά, τόσο η κυρία αυτή που το παίζει και 'ανωτέρου'... είναι ότι τέτοιες εκπομπές φιλοξενούνται -επαναλαμβάνω δε κάθε χρόνο έχει το αφιέρωμα- σε κρατική συχνότητα... να ήταν στο Εξτρα ή στο Αλτερ να πω... τέλος πάντων... πάρ'το αυγό και...

Ανώνυμος είπε...

Βλέπεις λοιπόν, το πόσο εύκολο είναι να "ανεβάσουμε" κάποιον εκεί ψηλά στις συνειδήσεις μας, μα και πόσο εύκολο είναι να τον καταβαραθρώσουμε...
Οι ταμπέλες μας κυνηγούν, να κρεμαστούν επάνω μας, για του καθενός τους Χ λόγους...
Μάτια και Αυτιά διάπλατα ανοιχτά λοιπόν. Να ξεχωρίζουμε το δίκαιο απο το άδικο... Μπάς κι επιπλεύσουμε...

Frezia είπε...

Η Κυρία Τσουκαλά,κάλεσε στην εκπομπή της και κανέναν από τα μέρη της Ξάνθης?
Από το χωριό,Λεύκη όπου κατοικούσε όταν σκότωσε τον Νέο?
Η Μάνα του αδικοχαμένου παιδιού τι θα έλεγε?
Και οι άλλοι κάτοικοι της περιοχής θα είχαν πολλά να πουν...

Χάνη είπε...

"Ποιός ξέρει τον Αυξέντιο Καλαγκό; Την Αθηνά Λατινοπούλου; Τον Κωνσταντίνο Δικέφαλο; Εσείς τους ξέρετε; Μπείτε στο Google και σε λίγα λεπτά θα τους γνωρίσετε. Σίγουρα, όμως, θα ξέρετε πια είναι η Τζούλια ή αν η Μενεγάκη είναι έγκυος". Ένα τέτοιο μήνυμα πήρα στο email μου. Τους ανθρώπους που πραγματικά προσφέρουν στην κοινωνία μας, δεν τους ξέρουμε, δεν μας τους δείχνουν. Γιατί άραγε; Γιατί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, υποτιμούν την νοημοσύνη μας, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια. Η μόνη λύση το ευλογημένο κουμπάκι. Το πατάς, τους μαυρίζεις και τουλάχιστον αισθάνεσαι ότι δεν μπορούν να σε περνούν πλέον για "Κώτσο"...

Ρένα είπε...

Τι κρίμα χάλασε και αυτή η εκπομπή.
Κάποτε είχε ένα πολύ καλό επίπεδο.
Ετσι είναι...φροντίζουν όλοι για την επιμόρφωση των ακροατών.Εξάλλου δεν χρειάζονται
σκεπτόμενοι πολίτες. Καλησπέρα.

Νimertis είπε...

Μάτια κι αυτιά ανοιχτά Ευαγγελία, είναι το αυτονόητο για τους σκεπτόμενους ανθρώπους... αλλά δεν αρκεί... νομίζω πως πλέον χρειάζονται και πολλά άλλα...

Όχι φίλη μου Frezia δεν κάλεσε κανέναν από αυτούς η εν λόγω κυρία... βλέπεις, αυτοί είναι... φυσιολογικοί άνθρωποι, δεν είναι μουσικοσυνθέτες, δεν τους τραγούδησε ο Καζαντζίδης, δεν τους έκαναν αφιερώματα σε περιοδικά και εκπομπές... τι να τους κάνουν αυτούς; έχασαν τον άνθρωπό τους, έτσι, απλά... ποιος νοιάστηκε; αν είχαν γράψει όμως κανένα ωραίο τραγουδάκι, ε, τότε... τι να πω, αηδία...

Χάνη, ίσως δεν αρκεί πλέον το κουμπάκι... βλέπεις, για μερικούς ανθρώπους το κουμπάκι αυτό είναι μονόδρομος και οι κρατικές συχνότητες έχουν ακόμα το μανδύα της εγκυρότητας... δεν ξέρω... συνεχώς γυρίζουμε την πλάτη... [περισσότερο σε μένα απευθύνομαι ξέρεις]... να'σαι καλά...

Νimertis είπε...

Μα, πες μου σε παρακαλώ Ρένα, είναι δυνατόν εκπομπή της ΝΕΤ να έχει αφιέρωμα με τίτλο 'ο ασυμβίβαστος' σε έναν άνθρωπο που ως το τέλος δεν είχε λόγο συγνώμης για το θύμα του και έμεινε αμετανόητος; τι πράγματα είναι αυτά; ποιο είναι το μήνυμα που περνούν δηλαδή; ότι σκότωνε για να γίνεις κάποτε ήρωας αρκεί να έχεις... κώδικα τιμής; Ο Χρήστος Ζάχος πιο πάνω σε σχόλιό του στην ουσία δίνει το 'ακαταλόγιστο' στην εν λόγω παρουσιάστρια λόγω μειωμένης διανοητικής επάρκειας... αυτό είναι πολύ επικίνδυνο όμως... θα μου πει κάποιος και γιατί τα έχεις πάρει τόσο πολύ;
δεν ξέρω... μερικές φορές ομολογώ ότι 'φορτώνω' στο κατακόρυφο...
σ'ευχαριστώ για το σχόλιό σου

~reflection~ είπε...

Δε θεωρώ ότι ο Εξαιρετικός Καλλιτέχνης Ακης Πάνου, είχε πολλές προσωπικότητες...

Από την Προβολή του Εμπνευσμένου Στίχου του πάνω στο πεντάγραμμο, άφηνε σαφές στίγμα για το Μήκος Κύματος όπου κινείται και ταλαντώνεται η Σκέψη του..

Απόλυτος, Μάγκας, Κυρίαρχος του Εαυτού και της Ζωής, Επιβλητικός, Μοναχικός, Μέσα σε Δικούς του Κανόνες που μελοποιημένοι άφησαν Ιστορία..

Μα.....

ο Άνθρωπος Άκης Πάνου, μέσα από έναν ελλειπή Αυτοέλεγχο και μία Έπαρση που γέννησε Θάνατο, στιγμάτισε με την Πράξη του και τον Καλλιτέχνη Ήρωα..

Ήρωας ήταν ο Στιχουργός.. ο Συνθέτης Πάνου..

Καταδικασμένος ήταν ο Άνθρωπος Πάνου {ίσως και πριν το Φονικο...
καταδικασμένος από τον Ίδιο του τον Εαυτό να ζει σε μια περιθωριοποιημένη απομόνωση μιας Ιδιάζουσας Στάσης Ζωής}.....

Σκοτεινή Πλευρά της Σελήνης δεν υπάρχει...


Σε φιλώ, Υπέροχε Νημερτή....

Φόβος..... είπε...

Κλίκες που αλληλοστηρίζονται. Ευλογούν τα γένια τους και δίνουν άλλοθι. Όμως νομίζω πως αν ο Άκης ζούσε θα διαφωνούσε μαζί τους: Μαγκες τον καθάρισα! Τελεία και παύλα! Αυτό θα έλεγε.

Νimertis είπε...

Αγαπημένη μου φίλη Κάκια
Όσο πιο… ψύχραιμα μπορώ θέλω να σου εκθέσω κάποιες σκέψεις…
Υπάρχει πάντοτε ένα λεπτό όριο…
Μεταξύ στάσης ζωής και επιβολής στάσης ζωής
Μεταξύ σκληρότητας και κτηνωδίας
Μεταξύ φόβου και δειλίας
Μεταξύ μ α γ κ ι ά ς και α λ η τ ε ί α ς
Λεπτό το όριο μεν, ευδιάκριτο δε…
Μπορούμε βέβαια ανέτως, να βαφτίσουμε έναν ελεεινό αληταρά ‘μάγκα’ και ‘αλανιάρη’ και όλα αυτά τα γραφικά –λυπούμαι βεβαίως που εσύ ειδικά κακοποίησες τη λέξη μάγκας…
Ο εν λόγω δ ο λ ο φ ό ν ο ς ήταν απλά, πολύ απλά, ένα περιφερόμενο ΕΓΩ που δεν χωρούσε πουθενά… αν μελετήσει κανείς τη ζωή του ευκόλως θα το συμπεράνει… [στην ανάρτησή μου έχω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Για το τι σημαίνει δηλαδή σύμπλεγμα, τι σημαίνει κόμπλεξ του κερατά αλλιώς!!!]
Επειδή όμως πιάσαμε την ψυχανάλυση κομμωτηρίου ή καφετέριας αν θέλεις, συνεχίζω λέγοντας, πως ένα κτηνώδες και άπληστο εγώ που θεωρεί ότι ΟΛΟΙ ΤΟΥ ΟΦΕΙΛΟΥΝ δεν είναι μάγκας…
Μην αλλοιώνουμε το περιεχόμενο αυτών των λέξεων…
Εμείς, τουλάχιστον στον Πειραιά, δεν θεωρούμε μάγκα κάποιον που καθαρίζει εν ψυχρώ όποιον απλά δεν τον προσκυνάει… δεν είσαι μάγκας με το πιστόλι στο χέρι … είσαι ψευτόμαγκας, είσαι απλά ένα δειλό και εγωιστικό ανθρωπάριο που νομίζεις ότι είσαι μάγκας…
Θέλεις να γράψω κι άλλα;
Καλύτερα όχι γιατί θα στεναχωρηθούμε αμφότεροι
Μην επιβραβεύεις σε παρακαλώ τους στυγνούς δολοφόνους επειδή τους έφτιαξαν ένα προσωπείο τα ΜΜΕ… είναι απλά κίβδηλο…


Φίλε Φόβε, αν ζούσε ο συγκεκριμένος άνθρωπος θα παρέμενε απλά αυτό που ήταν σε όλη του τη ζωή… προικισμένος μεν, κομπλεξικός δε… θα πει κάποιος ο νεκρός δεδικαίωται… τι γνώμη έχουν άραγε οι συγγενείς του θύματος; Δεδικαίωται ο φονιάς; [Ο ‘εξαιρετικός’ αυτός καλλιτέχνης, όπως τον χαρακτήρισε πριν η Κάκια. Μα, πραγματικά, πολύ πολύ εξαιρετικός…]. Αυτοί δεν είναι ‘μάγκες’ μάλλον… είναι ασήμαντα ανθρωπάκια…

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Νημερτή μου! Έβαλες τα πράγματα στη σωστή τους τοποθέτηση. Αυτές οι "αγιοποιήσεις" είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνες για υποβόλιμους ανθρώπους που στέκουν στο μεταίχμιο της ψυχοπαθολογίας και της φυσιολογικότητας, και ακούσουν περί τέτοιου "ηρωισμού" και "λεβεντιάς" και δεν συμμαζεύεται.. Και προσθέτω: Τι θα πει "ιδιαίτερος" και τι θα πει ¨"ιδιόρρυθμος"; Βρίθει η "ψ" βιβλιογραφία από συμπτωματολογία ανθρώπων που πρέπει να είναι υπό αγωγή και υπό ψυχιατρική παρακολούθηση διαφορετικά είναι επικίνδυνοι για τον εαυτό τους και τους άλλους. Οι παρανοϊκοί ασθενείς έχουν άλλη εικόνα της πραγματικότητας από την τρέχουσα και δεν ελέγχουν τις ενορμήσεις τους. Τι θα πει οτι κάποιος είναι παράλληλα με την παρανοικότητα και καλός στο ..χορό ή στη σύνθεση ή στην ποίηση ή στην επιστήμη; Δεν είναι ασθενής; Είναι πάνω από τους νόμους; Είναι άλλης κατηγορίας; Ας ρωτήσουμε όλους αυτούς που πέθαναν επειδή βρέθηκαν απέναντι σ έναν τέτοιο ασθενή την ώρα της ..υποτροπής!

Νimertis είπε...

Ρεγγίνα μου όσα έγραψες θεωρώ εξαιρετικά ενδιαφέροντα... και το εγκληματικό είναι να προβάλλεται αυτό το 'λεβέντικο' από κρατικών συχνοτήτων... αυτοί, που όπως λες θεωρούνται τελικά, πάνω από το νόμο... ή έξω από το νόμο... και θέλουν και ελαφρυντικά... αν είναι δυνατόν!
σ'ευχαριστώ πολύ φίλη μου!!!

flash είπε...

Νημερτή καλή σου μέρα
και καλώς σε βρίσκω!

με κέντρισε ιδιαίτερα το θέμα σου και γι αυτό επέλεξα να σου μιλήσω εδώ αν και έχεις προχωρήσει στις αναρτήσεις σου.

το οτι δεν έχω παρακολουθήσει κανένα από αυτά τα αφιερώματα ούτε 'ανέχομαι' την ΄'ποιότητα' της συγκεκριμένης παρουσιάστριας δεν με εμποδίζει από την δική σου απόδοση και θέση στο θέμα, να συμφωνήσω..

από το σχόλιο της Κάκιας κρατώ τον διαχωρισμό καλλιτέχνη-ανθρώπου που ως ένα βαθμό τον καταλαβαίνω.. εάν και στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει επέλθει υπέρβαση και ρήξη αυτού του διαχωρισμού, θεωρώ..

όμως αυτές οι σκέψεις με οδηγούν αλλού.. στα φονικά που γίνονταν στο παρελθόν -θέλω να ελπίζω- σε τόπους της χώρας μας όπως στην Κρήτη και στη Μάνη..
κατάγομαι από την Μάνη, όπου ο όρος 'βεντέτα' όπως έχει υπερισχύσει δεν υπήρχε εκεί.. η λέξη στη Μάνη ήταν 'γδικιωμός' και αφορά πράγματι τα φονικά τιμής που πάντοτε σχετίζονταν με την έννοια τις δικαιοσύνης και της Ζωής.. το υποκείμενο δηλαδή ένιωθε ή επωμιζόταν το χρέος όχι να εκδικηθεί μα να δικαιώσει τον άδικο χαμό του αδελφού, πατέρα, συγγενή που είχε δολοφονηθεί, για να βρει γαλήνη η ψυχή του..
δικαιολογία δεν υπάρχει γιατί όλη αυτή η αλυσίδα αίματος συνήθως είχε αφετηρία ιδιοκτησιακές διαφορές ή κάποια άλλη γελοία αφορμή (όσο κι αν δεν ήταν γελοία για τις συνθήκες, την νοοτροπία και την εποχή)

θέλω όμως να καταλήξω λέγοντας πως ο δράστης ενός γδικιωμού δεν ήταν ήρωας για την κοινωνία παρά εκτελεστής της δικαιοσύνης όπως την όριζαν τα σκληρά ήθη του περιβάλλοντος.. σε ένα μεταφυσικό επίπεδο πιο πολύ και σαφώς επωμιζόταν όλο το βάρος και την ευθύνη της πράξης του, χωρίς να απαιτεί τα ελαφρυντικά της κοινωνίας, που έτσι κι αλλιώς οι νόμοι της ξέφευγαν από τα όρια και την λογική αυτού του κόσμου.. ο δράστης είχε μόνο την συνείδησή του να διαπραγματευτεί.. κάτι που φυσιολογικά θα διέφερε από άνθρωπο σε άνθρωπο.. φαντάζομαι βέβαια πως δεν ήταν ο καθένας τους γεννημένος δολοφόνος.. τόσο αυστηρά δομημένα και περιπλεγμένα με ιδιάζοντα ήθη μεταφυσικής και τοπικής ηθικής ήταν εκέινα τα έθιμα, που μάλλον οι περισσότεροι εξαναγκασμένοι ήταν, αφού αν δεν έπρατταν, το πιθανότερο θα γίνονταν οι ίδιοι τα θύματα..

να πω ακόμα πως σε πολλές περιπτώσεις οι οικογένεια του δράστη αναλάμβανε κατόπιν να συντηρήσει και να υποστηρίξει την πληγείσα οικογένεια!.. φαίνεται θεωρώ από αυτό και η εγκατεστημένη ηθική των καιρών όσο και η σφαιρική αποδοχή των ηθών.

flash είπε...

όχι μόνο αναγνωρίζω πως αυτά που με έπιασε να σου λέω τώρα δεν έχουν μεγάλη σχέση, αλλά τα λέω ακριβώς για να αποδείξω αυτό...
ποιο ζήτημα τιμής που θα πρέπει να εκλάβουμε ως στάση ανδρισμού;;
στη συγκεκριμένη περίπτωση κουβέντες αντάλλαξαν, άντε και να μην του 'έκανε η φάτσα του' που λέμε..
αν θεωρήσουμε ανεκτά όλα αυτά, ξεφεύγουμε και από τους όρους της ζούγκλας ακόμα που και αυτή έχει κανόνες!
όποιος σκοτώνει για λόγους τιμής δεν ζητά σε καμιά περίπτωση ελαφρυντικά ούτε τα θέλει, έχει εκ των προτέρων αποδεχτεί κάθε συνέπεια της πράξης του,
αυτό είναι μαγκιά... δεν ξέρω πια στάση κράτησα ο Πάνου σε αυτό μα και αυτή να ήταν πάλι δεν δικαιολογεί το άδικο κυρίως και το αναίτια περιθωριακό..

το οτι εμείς σήμερα προσπαθούμε να βρούμε και να διεκδικήσουμε εκ μέρους του ελαφρυντικά για να μπορούμε να διασκεδάζουμε χωρίς ενοχές με τις συνθέσεις του το βρίσκω πραγματικά γελοίο και σαφώς ενδεικτικό της τεράστιας και δίχως επιστροφή υποκρισίας της χαοτικής και χαμένης στην άβυσσο της ανηθικότητας κοινωνίας μας.

όσο για την προσφορά του καλλιτέχνη.. που προικισμένος ήταν ως αυτοδίδακτος προφανώς, χωρίς σπουδές και επομένως χωρίς παιδεία, ειλικρινά δεν μπορώ να συλλάβω με το νου μου με ποιον τρόπο θα μπορούσε να είναι ελαφρυντικό σε μια τέτοια δίκη αυτό!!! σαν ρουσφέτι ένα πράγμα; δεν το κατανοώ.

επιβαρυντικό ίσως.. αν σκεφτείς πως φτάνει στο σημείο της ανώτερης αδικίας προς τον συνάνθρωπο που σημαίνει το σου αφαιρώ τη ζωή.. ένας άνθρωπος που έχει αγκαλιαστεί από την κοινωνία ως αγαπητός, ταλαντούχος και επιτυχημένος.. κάποιος δηλαδή που θα έπρεπε να έχει καταφέρει να αποβάλει από μέσα του το αίσθημα της αδικίας και των ψυχολογικών συμπλεγμάτων που ωθεί τις περισσότερες φορές το χέρι του δολοφόνου..

νομίζω πως όλοι μας κάνουμε αυτή την κουβέντα πια όχι για να κρίνουμε τον νεκρό που κρίθηκε από την πράξη του και από την ίδια τη ζωή, αλλά για να στηλιτεύσουμε περισσότερο όλη αυτή την υποκρισία που μας πνίγει.. και θα μας πνίγει, δίχως σωτηρία, στο σημείο που έχουμε φτάσει, δυστυχώς..

με συγχωρείς αν σε κούρασα,
θα μας δοθεί η ευκαιρία να τα λέμε και πιο συνοπτικά σίγουρα :)

Νimertis είπε...

Φίλη flash, σ’ευχαριστώ πολύ για την ανάπτυξη των θέσεών σου με τις οποίες, ειλικρινά, δεν βρήκα σημείο διαφωνίας. Όχι πως θα με ενοχλούσε αυτό βέβαια. Από ό,τι διαπιστώνω, αυτή η ανάρτηση κέντρισε και ερέθισε. Και το θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό. Και ενδιαφέρον. Αυτό που έγραψες για το ‘γδικιωμό’ είναι πολύ χαρακτηριστικό. Στη συγκεκριμένη ανάρτηση, όπως ίσως φαίνεται από την αρχή, το πρόβλημά μου δεν είναι τόσο ο Πάνου –δεν επρόκειτο ποτέ να ασχοληθώ μ’αυτόν – αλλά μια δημοσιογράφος που κάνει κάθε χρόνο την ίδια εκπομπή λες και θέλει να μας κάνει να συνηθίσουμε την ιδέα πως ο φόνος έγινε, ας τον βάλουμε στην άκρη, ας γλεντοκοπήσουμε με τα ωραία του τραγούδια. Τα τραγούδια ενός ‘μάγκα’ και ‘καραμπουζουκλή’… Κι εγώ έχω τραγουδήσει τραγούδια πολλών καλλιτεχνών. Δεν με ενδιέφερε τι έκαναν στο σπίτι τους. Μπορεί την ώρα που σιγοψιθύριζα ένα σκοπό του τάδε, αυτός να ξυλοκοπούσε τη γυναίκα του… όταν όμως προβάλλεις και στην ουσία ‘αποκαθιστάς’ το όνομα ενός φονιά μόνο και μόνο επειδή γουστάρεις τα τραγούδια του, πάμε σε άλλο επίπεδο.
Και να σου πω και κάτι ακόμα φίλη flash… για την καλλιτεχνική αξία, μικρή η μεγαλύτερη και την προσφορά ενός εκάστου, μπορούμε να συζητάμε όλοι επί αιώνες… πολύ σημαντικότερα μεγέθη του Πάνου έχουν καταβαραθρωθεί μέσα στο χρόνο… ή έχουν αμφισβητηθεί… αλίμονο… εκείνο όμως που δεν χωρά συζήτηση, είναι πλέον γεγονός, είναι σημείο χωρίς επιστροφή, είναι η πράξη του… αυτή θα είναι η μεγάλη σκιά που θα πέφτει πάντα σε οικογένειες, ανθρώπους, φίλους, συγγενείς… τη δική τους θέση γιατί δεν τη φιλοξενεί κάποια Μπήλιω για να δούμε πόσο μάγκας και ωραίος και ασίκης ήταν ο τύπος αυτός με τα πελώρια σύνδρομα και τον ξεχωριστό ‘κώδικα τιμής’;
Εκεί θυμώνω και δεν ηρεμώ στον αιώνα τον άπαντα.
Όχι ο Ακης Πάνου να είναι, ο Μότσαρτ ο ίδιος και ο Βάγκνερ να είναι…
Έλεος πια!
Σαν υστερόγραφο… όχι πως θέλω να τους βάλω στην ζυγαριά αλλά ξέρεις, σύγχρονοι ειδικοί αποφαίνονται πως ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν τελικά, ένας εξαιρετικά ταλαντούχος ζωγράφος… τώρα που είμαστε σε περιόδους ψύχραιμης αποτίμησης του ιστορικού προσώπου, πέρα από δαιμονοποιήσεις... γιατί να μην γίνει κι ένα αφιέρωμα από την τηλεόραση για την τέχνη του Αδόλφου;
Δεν είναι ίδια τα μεγέθη, συμφωνώ… η ουσία είναι ίδια όμως…
Σ’ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρουσία σου και την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάλυσή σου φίλη μου.
Να τα λέμε συχνά!!!

~reflection~ είπε...

Υπέροχε Νημερτή

Μάγκας ήταν ο Στίχος του
τον οποίο κρίνω από την προβολή του στο άκουσμα που άφησε στο ευρύ κοινό..

Ο ίδιος του, Ναι, δεν ήταν μάγκας...
αποδέχομαι την θέση σου...

μα, μη γνωρίζοντας το Πραγματικό Ποιόν του, νιώθω ότι απομονωμένο το Έργο του αγγίζει μία πλευρά Μάγκικης Καλλιτεχνίας..

Επιμένω πως και πάλι αναφερομαι στην περιπτωση της Απομονωμένης Κριτικής μου πανω στο Στίχο και στην καθαρότητα της Μουσικής..

Η μουσική, Υπεροχε Νημερτή, δεν είναι ενοχη...
ούτε κι ο Στίχος καταδικασμένος
επειδή ο Ανθρωπος Καλλιτεχνης και Μη αποδείχθηκε Ψυχρός Δολοφόνος, όπως πολύ σωστα ανεφερες...


Αμετρητα Φιλιά....

{γι'αυτο με ρωτησες αν Κάκι-ωσα?...
οοοοοοοοοοοοχι, Υπεροχε Νημερτή...

μ'αρεσουν οι διαφωνίες και οι επεξηγήσεις που τις ακολουθούν!...}

Νimertis είπε...

Γλυκιά μου Κάκια
καμιά φορά η ορμητικότης μπορεί να υπερβαίνει κάποια όρια
γι'αυτό και ρωτώ αν όντως συνέβη... χαίρομαι που ανακαλύπτω πάντα πως μπορούμε να συζητάμε όπως στην αρχή, έντονα αλλά ελεύθερα...
κατά τ'άλλα, δεν μπορώ να διαφωνήσω με το ότι η μουσική ποτέ δεν μπορεί να είναι ένοχη... και βέβαια...
σε φιλώ!