Σάββατο, Ιανουαρίου 30, 2010

...προσπάθησα να την σώσω αλλά...



αντιγράφω από: http://trelospapagalos.blogspot.com/

ΝΑΤΑΛΙΑ ΛΙΟΝΑΚΗ: ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΛΗΡΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ

Πήρε την πιο σκληρή απόφαση της ζωής της, αλλά δεν το μετανιώνει. Η μητέρα της Ναταλίας Λιονάκη, η κυρία Ευγενία αποκλήρωσε την κόρη της. Το όνομά της δεν αναφέρεται πουθενά πλέον στη διαθήκη της. Μπορεί να ακούγεται ακραίο, όμως για εκείνη ήταν αυτό που έπρεπε να κάνει. Η στάση της όμορφης ηθοποιού, που το καλοκαίρι εγκατέλειψε τα εγκόσμια και αφιερώθηκε στον Θεό, σε μοναστήρι στην Κρήτη, οδήγησε την κυρία Τζένη, όπως την αποκαλούν όλοι, να πάρει αυτή την απόφαση. 
Η ίδια, όπως αποκαλύπτει στην «Espresso», ζήτησε από τη Ναταλία όσο είναι μέσα στο μοναστήρι να μην της ξανατηλεφωνήσει! «Δεν έχω καμία επικοινωνία με τη Ναταλία. Την έχω αποκληρώσει. Δεν θα μπορούσα άλλωστε να κάνω και διαφορετικά αφού όλο μου το βιός θα κατέληγε στους παπάδες. Να τα πάρουν αυτοί; Για ποιο λόγο; Εγώ δεν ξέρω πότε θα πεθάνω άλλωστε, μόνο ο Θεός.
Ενα εγκεφαλικό να πάθω, πάει. Την απόφαση αυτή την πήρα πριν από τρεις μήνες, ύστερα από πολλή σκέψη. Για να τη σπουδάσω χάλασα μισή περιουσία και για να τη μεγαλώσω όπως τη μεγάλωσα ξόδεψα επίσης πολλά. Απλώς δεν θέλω να πάρει τα χρήματά μου ο παπάς, ο “αυτοαποκαλούμενος” παπάς, γιατί μόνο παπάς δεν είναι ο “μέντορας” της Ναταλίας». (σ.σ.: αναφέρεται στον πατέρα Απόστολο που λειτουργεί στη μονή της Παναγίας Θεογεννήτορος της Μεγαλονήσου, όπου έχει εγκλειστεί η ηθοποιός.)
Η Ναταλία έχει ενημερωθεί για την απόφασή σας;
Δεν γνωρίζω, αλλά δεν είναι κάτι που το κρατάω επτασφράγιστο μυστικό. Δεν την αφορά όμως κιόλας, γιατί δεν είναι δική της η περιουσία. Την έχω αποκτήσει απ' όταν ήμουν ανύπαντρη, δεν τη δημιούργησα όσο ήμουν με τον πατέρα της. Δεν θα πάρουν ούτε ένα κουταλάκι από μένα.
Η κυρία Τζένη έχει σταματήσει να επικοινωνεί με τη Ναταλία. «Δεν έχω καμία επαφή μαζί της. Απέχω πλέον από τη ζωή της. Της είπα ρητά και κατηγορηματικά να μη με παίρνει τηλέφωνο όσο είναι εκεί. Της το απαγορεύω!»
«Μπορεί να ακουστεί σκληρό, αλλά η κοπέλα που βρίσκεται εκεί δεν είναι η κόρη μου. Εχουμε να μιλήσουμε περίπου είκοσι μέρες. Ο,τι μπορούσα να κάνω για να τη σώσω το έκανα. Από εκεί και πέρα σταματώ. Οσο είναι εκεί μέσα, εγώ δεν υπάρχω για εκείνη. Της είπα ότι απαιτώ να μη μου τηλεφωνήσει όσο θα παραμένει στο μοναστήρι και μου απάντησε: “Αφού το απαιτείς, έτσι θα γίνει”».

Espressonew

είναι ένα θέμα που είχα παρακολουθήσει όταν ήταν στην επικαιρότητα, αν και φαίνεται ότι θα είναι πάντα στην επικαιρότητα...

και αναρωτιέμαι πολλά και διάφορα και ερεθιστικά...
  • είναι ή δεν είναι κανείς ελεύθερος να ακολουθήσει τον δρόμο του, τουλάχιστον όταν ενηλικιωθεί και... πήξει το μυαλό του; [χοντροκομμένο αυτό αλλά έχω και κάποια νεύρα]
  • οι επιλογές αυτές αποκλείουν την αναχώρηση από τα εγκόσμια; την εισδοχή και εγκλεισμό σε κάποια μονή; την οιασδήποτε μορφής αναζήτηση του Θεού, του θείου ή όπως θέλει κανείς να το αποκαλεί;
  • είναι εκδίκηση να αποκληρώνεις το παιδί σου επειδή δεν ακολούθησε την πεπατημένη και θέλησε να αναζητήσει κάτι που εσένα σε αφήνει αδιάφορο;
  • είναι τόσο μεγάλο το ΕΓΩ μας τελικά που δεν χωράει τίποτε και κανέναν άλλο, ούτε το... αγαπημένο μας παιδί; (η προ-προηγούμενη ανάρτηση τελικά ήταν επίκαιρη για την σχέση με τον άλλο...)
  • τι πάει να πει 'προσπάθησα να την σώσω'; από ποιον; από τι; από τα... νύχια των παπάδων; μήπως η πρώην ηθοποιός είναι... ανήλικη; μήπως δεν είχε συνείδηση των επιλογών της;
απ'όσο είχα παρακολουθήσει παλαιότερα και είχα ακούσει και την ίδια την Ναταλία, είχε πλήρη συνείδηση και νηφάλια κρίση και, στο τέλος τέλος, ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΦΤΕΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ!
ΚΥΡΙΩΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ!

βέβαια, υπάρχει και η... ιδιοκτησιακή αντίληψη, θα μου πείτε... ποια ελευθερία; είσαι χωράφι μου, αποσκευή μου, τμήμα μου, ΠΟΥ ΠΑΣ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ; ΣΕ ΑΠΟΚΛΗΡΩΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΠΑΛΙΟΚΟΡΙΤΣΟ!

και από την άλλη... 'η κοπέλα που βρίσκεται εκεί δεν είναι η κόρη μου'!!!!!... ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ;
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ ΟΥΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΒΑΛΙΤΣΑ ΣΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ Η ΚΟΡΗ ΣΟΥ...

ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!!!

Πέμπτη, Ιανουαρίου 28, 2010

...ΜΟΝΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ...



Πάνω σε καταστόλιστο άρμα, που το αφέντευε νέος άντρας οδηγώντας δυο ζωηρά άλογα, κατέβαινε στον Πειραιά ο Σωκράτης. Ο νεαρός άντρας λεγότανε Κριτίας, καινούργιος μαθητής του φιλοσόφου. Ήτανε πλούσιος κι απόγονος του πανάρχαιου βασιλιά της Αθήνας του Ερεχθέα. Είχ' εξαιρετική ξυπνάδα, πρώιμο ποιητικό ταλέντο και μεγάλη ευκολία να ρητορεύει. Το κόμμα των αριστοκρατών έβλεπε σ' αυτόν μελλοντικόν αρχηγό, ικανόν να νικήσει τον παντοδύναμο Περικλή. Όταν ήλθε ο Κριτίας να μαθητέψει κοντά του, χάρηκεν ο Σωκράτης, γιατί προπάντων τέτοιους τύπους ζητούσε να επηρεάζει. Επειδή ο ίδιος απόφευγε την πολιτική, πάσχιζε να δημιουργήσει άλλους, νέους, καταλλήλους ν' αναμορφώσουν το Άστυ, με τη λογική και το ήθος που ονειρευόταν να επιβάλει.

Το άρμα τούς κατέβαζε στο λιμάνι, να δουν να φεύγει μεγάλη «κληρουχία» για τη Θράκη. Ο Περικλής συνήθιζε κάθε χρόνο να φευγατίζει από την Αθήνα τη φτωχολογιά, στέλνοντάς την στα ξένα, σε τόπους όπου μπορούσε να διαθέσει «κλήρους», καρπερά δηλαδή χωράφια. Μ' αυτό τον τρόπο, από τη μια μεριά ξαλάφρωνε την πόλη από πικραμένο και ανήσυχον όχλο, από την άλλη είχε το πλεονέκτημα να στερεώνει στη Μεσόγειο νέα ορμητήρια για τη θαλασσοκρατορία της Αθήνας.

Είν' αλήθεια πως οι αρχαίοι νιώθαν αντιπάθεια για το μεγάλωμα κάθε πρωτεύουσας. Με νόμους αντιδρούσαν στην αύξηση του πληθυσμού. Ο οικογενειακός χαρακτήρας που κυβερνούσε κάθε Αρχαίο Άστυ, τόκανε να φοβάται την ανάμιξη με ξένο αίμα, επειδή τούτο θα συντελούσε στη διάλυση της οικογένειας και θάφερνε μεταβολή στις συνήθειες της ζωής. Έτσι κληρουχίες στέλνονταν από την Αθήνα προς όλα τα σημεία του ορίζοντα, για να μην ξεπεράσει ποτέ ο πληθυσμός το μισό εκατομμύριο.

Το άρμα διάβηκε ανάμεσα Αθήνα και Πειραιά, εμπρός από το ναό της Ήρας, τον καμωμένο χωρίς πόρτα ουδέ σκεπή, αυτόν που έκαψε ο Ξέρξης κι είχεν ορίσει ο Δήμος να μείνει για πάντα καμένος, ώστε να μην ξεχνιέται η περσική βαρβαρότητα. Το άρμα πορευόταν παράλληλα προς τα Μακρά Τείχη που έφταναν ως τη θάλασσα και, μολονότι ο Κριτίας είχε γοργοπόδαρα ζώα, δεν κατάφερε να τρέξει, γιατί στενός ήταν ο δρόμος κι η κίνηση αδιάκοπη. Μεγάλες ποσότητες εμπορεύματα, χιλιάδες τόννοι, στέλνονταν κάθε μέρα από το λιμάνι στο εσωτερικό με μουλάρια κι αργοκίνητες βοδάμαξες.

Ο Σωκράτης, κατά τη συνήθειά του, ρωτούσε το νέο φίλο, για να τον μελετήσει:
«Πες μου, Κριτία, τι σκοπεύεις να γίνεις;»
«Ρήτορας. Για νάχω τη δύναμη να πείθω τους βουλευτές στη Βουλή και το λαό στη Συνέλευση».

Ο Σωκράτης ξαναρώτησε:
— «Θέλεις να τους πείθεις, φαντάζομαι, σ' ό,τι σε συμφέρει, κι όχι τι είναι δίκαιο και τι άδικο, γιατί βέβαια δεν μπορείς να διδάξεις το πλήθος σε τόσο λίγην ώρα για τόσα σπουδαία πράματα».
— «Σωστά το μάντεψες, Σωκράτη. Θέλω να πείθω το λαό να δέχεται αυτά που συμφέρουν εμένα και το πολιτικό κόμμα μου».
— «Είτε δίκαια ποθείς, είτε άδικα;» απόρησε ο φιλόσοφος.
— «Φυσικά. Γιατί στην πολιτική πάντα, ό,τι και να κάνεις, μερικούς θα ωφελήσεις, άλλους θ' αδικήσεις».

Ο Σωκράτης ξαναρώτησε:
— «Θέλεις να τους πείθεις, φαντάζομαι, σ' ό,τι σε συμφέρει, κι όχι τι είναι δίκαιο και τι άδικο, γιατί βέβαια δεν μπορείς να διδάξεις το πλήθος σε τόσο λίγην ώρα για τόσα σπουδαία πράματα».
— «Σωστά το μάντεψες, Σωκράτη. Θέλω να πείθω το λαό να δέχεται αυτά που συμφέρουν εμένα και το πολιτικό κόμμα μου».
— «Είτε δίκαια ποθείς, είτε άδικα;» απόρησε ο φιλόσοφος.
— «Φυσικά. Γιατί στην πολιτική πάντα, ό,τι και να κάνεις, μερικούς θα ωφελήσεις, άλλους θ' αδικήσεις».

— «Δεν ξέρεις, Κριτία, ότι το μεγαλύτερο κακό στον κόσμο είναι η αδικία»;
«Όχι. Ακόμα μεγαλύτερο κακό είναι να σε αδικούν».
«Μην το λες αυτό», έκανε ο Δάσκαλος.
— «Ώστε θα προτιμούσες, Σωκράτη, ν' αδικιέσαι μάλλον παρά ν' αδικείς;»
— «Εγώ βέβαια δε θα ήθελα μήτε το ένα μήτε τάλλο αν όμως ήταν ανάγκη να διαλέξω, ναι, θα προτιμούσα να μ' αδικούνε παρά ν' αδικώ», αποκρίθηκε ο Σωκράτης.
— «Θέλεις να πεις πως δεν θα σ' άρεσε να είσαι παντοδύναμος; Να κάνεις ό,τι θέλεις, να είσαι τόσο ευτυχισμένος σαν τον μεγάλο Πέρση βασιλιά;»
—«Δεν ξέρω πόσο είν' ευτυχισμένος ο βασιλιάς της Περσίας. Δεν τον έχω συναναστραφεί», είπε απλά ο φιλόσοφος.
— «Τι δηλαδή; Ήταν ανάγκη να τον συναναστραφείς, για να καταλάβεις πόσο ευτυχισμένος είναι ένας πανίσχυρος άρχοντας;»
Χωρίς δισταγμό απάντησε ο Σωκράτης:
— «Ασφαλώς έπρεπε. Γιατί αγνοώ αν είναι δίκαιος».
— «Και τι; Στη δικαιοσύνη περιορίζεις εσύ την ευτυχία ενός τυράννου, Σωκράτη;»
—«Μάλιστα. Μόνον ο δίκαιος ζει ευτυχισμένα, καλέ μου. Δυστυχεί όποιος είναι άδικος».
Ο Κριτίας δυσκολεύτηκε μια στιγμή ν' απαντήσει, ύστερα είπε με πεποίθηση που ταίριαζε στην ηλικία του:
— «Φοβάμαι πως στην πράξη συμβαίνει τ' αντίθετο απ' αυτό που κατηχείς εσύ. Όλος ο κόσμος σέβεται και θαυμάζει τους δυνατούς. Το φυσικό δίκαιο είναι ισχυρότερο από τους ανθρώπινους νόμους. Εμένα μ' έμαθαν οι σοφιστές, πως τους νόμους τους κάνουν οι αδύνατοι άνθρωποι, ο πολύς όχλος. Νομοθετούν προς το συμφέρο τους, για να εμποδίζουν τους δυνατούς να έχουν ό,τι τους αξίζει, λέγοντας πως είναι αδικία να κατέχει κανείς περισσότερα από τους άλλους. Απαιτούν νάχουν ίσα με τους δυνατούς κι ας είναι κατώτεροι. Μα η φύση, Σωκράτη, θέλει ο καλύτερος ν' απολαβαίνει περισσότερα. Κοίταξε γύρω σου — παντού θα δεις όσους είν' ισχυροί, τους δικτάτορες, τους τυράννους, να γράφουν τους νόμους στα παλιά τους τα παπούτσια και να διευθύνουν με το φυσικό δίκαιο. Στη θέλησή τους υποτάσσουν την άβουλη μάζα. Ζουν μέσα στον πλούτο και τα γλέντια και κανένας δεν τολμάει να τους βλάψει. Αυτό θα πει ευτυχία!»

Ο Σωκράτης χαμογέλασε και στα μάτια του ξέσπασε μια σπίθα πονηράδας:
— «Με θάρρος μιλάς, Κριτία, και σε παρακαλώ να μην αλλάξεις τον τρόπο που εξηγείς τις σκέψεις σου, για να με μάθεις πώς πρέπει να περνάμε το βίο μας. Λες, λοιπόν, πως αρετή είναι να μην περιορίζει κανείς τις επιθυμίες του αλλά να τις αφήνει να ξεσπάν;»
— «Ναι».
— «Μήπως δε βρίσκεις σωστό το λεγόμενο, πως ευδαίμονες είναι όσοι δεν έχουν ανάγκες;»

— «Βέβαια όχι, έκανε ο Κριτίας, γιατί τότε οι πέτρες κι οι πεθαμένοι, που δε νιώθουν ανάγκες, θα ήταν ευτυχέστατοι».

— «Μα κι ο βίος όπως τον θέλεις εσύ είν' ανυπόφορος, τον ορμήνεψε ο Σωκράτης. Μάθε πως η ψυχή του ακόλαστου ανθρώπου μοιάζει πιθάρι με τρύπιο πάτο, που ποτέ δε γεμίζει. Ενώ ο δίχως ανάγκες άνθρωπος ζει με ηρεμία».
— «Δε με πείθεις, Σωκράτη, γιατί ευχαρίστηση στη ζωή θα πει να ζεις εντατικά».
— «Άμα λες ευχάριστη ζωή εννοείς, όταν πεινάει κανείς να τρώει κι όταν διψά να πίνει;» ρώτησε ο φιλόσοφος.
— «Όχι μόνον αυτό, αλλά κι όταν κανείς εκπληρώνει όλες τις άλλες επιθυμίες του».
— «Πρόσεξε, Κριτία, μήπως σε κάνω να ντραπείς. Νομίζεις πως είν' ευτυχισμένος ένας ψωριάρης, επειδή έχει επιθυμία να ξύνεται και εύκολα το πετυχαίνει;»
— «Αστειεύεσαι, Σωκράτη;»
— «Κάθε άλλο. Θέλω να καταλάβεις πως υπάρχουν πράματα που τα λέμε ωφέλιμα και πράματα που τα λέμε ευχάριστα. Για να στο πω απλούστερα. Η μαγειρική είναι τέχνη που ευχαριστεί μόνο, προσπαθεί να κολακεύει μιαν αίσθηση, τη γεύση, χωρίς να νοιάζεται αν μας ωφελεί, ενώ η ιατρική είν' επιστήμη που θεραπεύει. Μπορεί κάποτε να ενοχλεί, μα στο τέλος ωφελεί. Είσαι σύμφωνος;» έκανε ο Σωκράτης.
— «Είμαι».
— «Όπως είπαμε τώρα για το σώμα, έτσι υπάρχουν και για την ψυχή ενέργειες, που άλλες δοκιμάζουν μονάχα να την κολακέψουν κι άλλες αγωνίζονται να την ωφελήσουν. Ας δούμε πού θα κατατάξουμε τη ρητορική σου. Αν βέβαια, Κριτία, ο ρήτορας ζητά να ικανοποιήσει τις δικές του επιθυμίες, όπως έλεγες πριν, ή να κολακεύει το λαό για να τον ξεγελάσει, τότε η ρητορική του είναι βλαβερή. Αν όμως προσπαθεί να κάνει καλύτερο το πλήθος, εμποδίζοντας να εκπληρωθούν οι παράλογες επιθυμίες του, τότε είναι ωφέλιμη η ρητορική. Το παραδέχεσαι αυτό ή δεν το παραδέχεσαι;»
— «Το παραδέχομαι» , αναγκάστηκε να πει ο νέος.

— «Τότε, εξακολούθησε ο Σωκράτης, συμφωνούμε, πως ευτυχισμένος είναι κείνος ο πολιτικός, που προσέχει το συμφέρο του λαού κι όχι το δικό του, που προσπαθεί να βλαστήσει στις ψυχές των συμπολιτών τη δικαιοσύνη και να ξεριζώσει την αδικία. Αυτός ο πολιτικός, τον όχλο, που είναι ανόητος και άδικος, τον βιάζει να καλυτερεύει. Το παραδέχεσαι κι αυτό;»
— «Κι αυτό το παραδέχομαι», είπε ο Κριτίας.
—«Ε, τότε, παιδί μου, περισσότερο πρόσεχε να μην αδικείς παρά να μην αδικιέσαι. Κι αν ποτέ κάνεις κανένα κακό, να θέλεις να σε τιμωρούν, για να γίνεσαι καλύτερος. Ν' αποφεύγεις την κολακεία είτε προς τους λίγους είτε στους πολλούς, επειδή όλες οι αθλιότητες της πολιτικής έχουν αιτία την κολακεία στο λαό».
— «Χαίρομαι ν' ακούω πως και σένα δε σ' αρέσει ο Περικλής», έκανε ο Κριτίας.
—«Ούτε αυτός, ούτε καν οι παλαιότεροι, γιατί όλοι τους δούλευαν ένα δαιμονικό σκοπό — να μεγαλώσουν με κάθε τρόπο την Αθήνα, αδικώντας ως και τους συμμάχους, ενώ θα έπρεπε να πασχίζουν να κάνουν ηθικούς τους πολίτες. Είναι κακός ο Περικλής, επειδή κατάντησε τους Αθηναίους τεμπέληδες και φλύαρους, αφότου ψήφισε να πληρώνονται μισθοί στο λαό και να μη σταματάν τα θέατρα και τα γλέντια».
Κοντοστάθηκε μια στιγμή ο φιλόσοφος κι ύστερα είπε: 
«Άκουσε τη συμβουλή μου, Κριτία: να μεταχειρίζεσαι τη ρητορική σου για ό,τι υψηλό και δίκαιο, έστω κι αν απομείνεις μονάχος εναντίον όλων, έστω κι αν σε βρίσουν, κι αν σ' εξευτελίσουν. Και, μα το Δία, ακόμα κι αν σε χαστουκίσουν, που θεωρείται ατιμωτικό, μη θυμώσεις. Γιατί, αν πραγματικά είσ' ενάρετος, δε θα πάθεις τίποτα, ούτε σε τούτη τη ζωή, ούτε στη μέλλουσα, όταν έρθει για τους νεκρούς η μέρα να κριθούνε. Μείνε κοντά μου, Κριτία, να ποτίσουμε τον όχλο νέα ηθική. Ν' αναμορφώσουμε την κοινωνία...»


απόσπασμα από το βιβλίο του Χρήστου Ζαλοκώστα: "ΣΩΚΡΑΤΗΣ, Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ"

Οι επισημάνσεις δικές μου

Σάββατο, Ιανουαρίου 23, 2010

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ...


Αντιγράφω από το πολύ αξιόλογο ιστολόγιο  http://anthropinessxeseis.blogspot.com/


"Κάθε σχέση που δεν ευνοεί την επέκταση του Εγώ, που εμποδίζει την ανάπτυξη, ακόμα κι αν είναι σταθερή και/ή φαινομενικά ικανοποιητική, εμπεριέχει το σπόρο της ίδιας της καταστροφής της. Η ικανότητα να δούμε αυτούς τους περιορισμούς την κατάλληλη στιγμή, έχει ανυπολόγιστη αξία. Η αληθινή σχέση με τον άλλον - που κάποια συγκεκριμένη στιγμή πιστέψαμε και χάρη στην παρουσία του καταφέραμε να ξεπεράσουμε το άγχος μας για τη μοναξιά και την αυτάρκεια - , είναι μια από τις ωραιότερες καταστάσεις, καθώς μας επιτρέπει να πλησιάσουμε τα ανθρώπινα πλάσματα με αγάπη.

Από τον Jorge Bucay (1949), Αργεντίνο ψυχοθεραπευτή"



Το ζήτημα της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΣΧΕΣΗΣ είναι ένα πολύ μεγάλο, σχεδόν φιλοσοφικό ζήτημα και νομίζω μας απασχολεί όλους. 
Μπορούμε να σχετιστούμε αληθινά με τον άλλο;
Είναι 'ο άλλος η κόλαση' καθώς έλεγε ο Σαρτρ;
Επιτρέπει το εγώ μας μια ουσιαστική σχέση;
Τι σημαίνει να σχετίζεσαι;
Να μοιράζεσαι και τι;
Πόσο συνειδητοί, πόσο... παρόντες είμαστε όταν σχετιζόμαστε;
Είναι ο άλλος ένα εντελώς 'ξένο' και τελικά... εχθρικό σύμπαν;
Μπορούμε να πούμε στο τέλος μιας σχέσης ότι βγαίνουμε σοφότεροι; Ή μήπως απλά βγαίνουμε με πολλές πληγές; Και μάλιστα που δεν κλείνουν ολότελα ποτέ;
Ενδιαφέρον, διαχρονικό και όμορφο θέμα...


Και τελευταία με έχει απασχολήσει έντονα...


[ευχαριστώ την Βάσω Ασκητοπούλου που η ανάρτησή της στο ιστολόγιό της έδωσε αφορμή για σκέψεις...]


pic από http://diavoliskos.blogspot.com

Πέμπτη, Ιανουαρίου 21, 2010

ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ!!!








ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΠΑΤΈΡΑ! Αλλά να σου πω... δεν χρειάζεται να βάλεις βόμβα, την έχουμε βάλει ήδη εμείς με τα πανέξυπνα που κάνουμε...

από http://papaki.redplanet.gr/

Τετάρτη, Ιανουαρίου 20, 2010

Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ…




Τελευταία επισκέπτομαι συχνά το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ (http://www.ert-archives.gr) το οποίο ακόμη οργανώνεται αλλά το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους που είτε νοσταλγούν παλαιές σειρές, εκπομπές και άλλα είτε θέλουν να… δουν την Ελλάδα του ΄70 και του ΄80 μέσα από επίκαιρα, συνεντεύξεις, ομιλίες παλαιών πολιτικών κ.α. Ομολογώ ότι για ένα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον… μάλιστα, αναζητώντας εκπομπές από παλαιές συνεδριάσεις της Βουλής, έπεσα πάνω σε μια ξεχωριστή συνεδρίαση, αρχές του 1980!!! όταν συζητείται η επικείμενη υπογραφή της ένταξής μας στην τότε ΕΟΚ… απίστευτα πράγματα… Ο πρωθυπουργός Κων/νος Καραμανλής εξηγεί και αναλύει στο Σώμα για ποιους λόγους είναι επιβεβλημένη αυτή η ένταξη και ο Ανδρέας Παπανδρέου –ένας Παπανδρέου που μάλλον δεν θυμούνται πολλοί- ξεκινά τον δικό του… κατακεραυνωτικό λόγο με τη φοβερή φράση – αφορισμό ‘το όραμα της ενωμένης Ευρώπης είναι ουτοπικό και ουδέποτε θα πραγματοποιηθεί!’. Όλοι ξέρουμε βέβαια ότι μόλις ανήλθε στην εξουσία ενάμισι χρόνο μετά… άλλαξε ρότα… όμως, από την άλλη… δίκιο δεν είχε; Θεωρούσε ότι ο Καραμανλής τότε ονειρευόταν… μόνος του κάτι που δεν πρόκειται να γίνει και… δεν έγινε… πέρασαν 30 χρόνια και δεν έγινε… τι έγινε; Οι αγρότες στους δρόμους κάθε τόσο, οι άνεργοι πλησιάζουν το εκατομμύριο, οι λεβέντες της Κομισιόν μας τα χώνουν κάθε μέρα, οι βιομηχανίες ελαχιστοποιήθηκαν, οι νεόπτωχοι και νεόπλουτοι αυξάνουν και πληθαίνουν… έχουμε Ευρώ βέβαια… όχι την… παρακατιανή δραχμούλα… και η Ελλάδα που ήταν από τις φτηνότερες χώρες για να ζεις έχει γίνει από τις ακριβότερες…
Και αντιπρόταση, θα πει κανείς, αντιπρόταση υπάρχει κύριοι; Χωρίς να τολμώ να αγγίξω το ζήτημα ούτε γι αστείο μέσα από τον Νημερτή, θεωρώ ότι υπάρχει… αφύπνιση και αντεπίθεση… κοινωνική και συνειδησιακή… ας δει ο καθένας μας την δική του πραγματικότητα αλλά ας μην περιχαρακώνεται πίσω από τη βόλεψή του… ας δει και την συνολική εικόνα… και αν νομίζει ότι το τσουνάμι θα βγάλει φλας και θα τον προσπεράσει, πλανάται πλάνην οικτράν…
Και θα επανέλθω…

Κυριακή, Ιανουαρίου 17, 2010

unplug me please...



ΤΗΛΟΨΙΑ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Έχω μια πολύ καλή φίλη που αρνείται πεισματικά ό,τι οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε ως περίπου εκ των ων ουκ άνευ… την τηλεόραση… κάθε φορά που την επισκέπτομαι λοιπόν… αποτοξινώνομαι… ηρεμώ και δεν μπαίνει ποτέ ο πειρασμός στα χέρια μου να πάρω το τηλεκοντρόλ ‘να δούμε τι παίζουν και τα κανάλια’… το ομολογώ ότι μερικές φορές της κάνω την… σύσταση να πάρει μια τηλεόραση, έτσι, για να βλέπει τις ειδήσεις, ένα ντοκιμαντέρ, μια ωραία ταινία… δεν μασάει, δεν πέφτει στη παγίδα… όχι, έχει την ενημέρωση που θέλει από το διαδίκτυο, έχει τα βιβλία της, την ηρεμία της, την πνευματική της τροφή και, ιδίως, την έλλειψη εξάρτησης από το ναρκωτικό αυτό που μπαίνει στις φλέβες σου ύπουλα και δεν σε εγκαταλείπει ποτέ…
Και επειδή είμαστε και οι δυο λάτρεις των ωραίων συζητήσεων, ακόμα και οι θόρυβοι από τις… παρακείμενες συσκευές των γειτόνων δεν μας πτοούν. Εμείς αναλύουμε τα θέματά μας, μπαίνουμε στα πελάγη που μας αρέσουν και μας εμπνέουν και αν βαρεθούμε, βάζουμε λίγη μουσική και ταξιδεύουμε με άλλο τρόπο…
Της δίνω τα συγχαρητήριά μου, επικροτώ την λεβεντιά στην απόφασή της και κάθε φορά που επιστρέφω σπίτι από επίσκεψή μου εκεί, αναρωτιέμαι μήπως κάνω κι εγώ την… κίνηση ματ και την πετάξω από το παράθυρο… -καλά, θα προσέξω βέβαια μην σκοτώσω και κανέναν!

[τώρα θα μου πεις, υπάρχουν και τα ματς... ε, είπαμε... μην φτάσουμε και στο άλλο άκρο!!!]


Δευτέρα, Ιανουαρίου 11, 2010




Τα πρώτα μου γενέθλια!
ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΝΗΜΕΡΤΗΣ…
ΤΡΙΗΜΕΡΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ!!!
Ναι, τέτοιες μέρες ήταν πέρυσι που με την ώθηση της φίλης μου Κατερίνας, της οποίας την ατίμητη φιλία απολαμβάνω εδώ και πολλά χρόνια, αποφάσισα να μπω κι εγώ δειλά δειλά εις τον ωραίον χώρον των bloggers… Μου φαίνεται αληθινά σαν ψέματα, σαν να έχει περάσει ένας αιώνας και από την άλλη… μόλις χθες έστηνα το πρώτο Ιστολόγιο, μετά από δυο μέρες είπα να φτιάξω το Μαύρο Ρόδο και αρχές Φλεβάρη την Περιοχή Μ…
Ρίγος και συγκίνηση, να με συμπαθάτε αλλά όσο γερνάμε γινόμαστε και πιο ευσυγκίνητοι…
Επειδή γερνάμε;
Ε, όχι, δεν θα το προσπεράσω έτσι αυτό… αμαρτία είναι…
Είναι η επικοινωνία με πολλούς νέους φίλους και φίλες που αν δεν υπήρχαν τούτα τα ιστολόγια μάλλον ποτέ δεν θα είχα την ευκαιρία να τους συναντήσω…
Ένα ολόκληρο σύμπαν είναι το διαδίκτυο με πολλές ευκαιρίες δράσης αλλά και μοναδικές συναντήσεις…
Πώς να σας αναφέρω όλους, δεν γίνεται… με τιμήσατε, με επισκέπτεστε, αφήνετε τις σκέψεις σας, την αγάπη σας, την καλημέρα σας…
Τι όμορφη που είναι μια καλημέρα από καρδιάς…
Τώρα συνειδητοποιώ τη γλύκα της…
Μακάρι να μπορούσα να σας κεράσω όλους γλυκά και να σας εκφράσω από κοντά όσα νιώθω για αυτή την αποδοχή και την ζεστασιά σας…
Μια μέρα μπορεί και να το κάνουμε ε; Τι λέτε; Να μαζευτούμε σε έναν ωραίο χώρο και να γνωριστούμε… ε, ρε γλέντια!!
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ, ΥΓΙΕΙΣ, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΙ, ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΙ…
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!

Παρασκευή, Ιανουαρίου 08, 2010

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΡΑΓΙΑ!!





Παρακολούθησα χθες το πρώτο μέρος της ‘Ζούγκλας’ του Μάκη που είχε να κάνει με την υπόθεση του Νίκου Κακαουνάκη και τα σηώδη και ζοφώδη που αφορούν στο περίφημο και αθάνατο ιατρικό κατεστημένο που παραμένει ακλόνητο, αμετακίνητο, με θηριώδη πλοκάμια… εξαλλαγμένα σαρκώματα και… έμισχους καρκινικούς πολύποδες από την κορυφή ως τα νύχια.
            Το τελευταίο καιρό έχει συζητηθεί πολύ το θέμα της περιπέτειας του Κακαουνάκη και το πώς ιατρικά λάθη ή ‘περίπου’ λάθη οδήγησαν στο θάνατο έναν άνθρωπο που μπήκε για μια υπόθεση ρουτίνας στο χειρουργείο και… ξύπνησε στο τάφο. Αν κι έχω και προσωπικά και οικογενειακά βιώματα από τον θαυμαστό κόσμο των νοσοκομείων –και ποιος δεν έχει;- αυτό που με έχει εξοργίσει και δεν θα σταματά να με θυμώνει είναι η πλήρης ατιμωρησία στην τρομερή αυτή συντεχνία που αποθαρρύνει τις καταγγελίες. Και η ατιμωρησία στην ουσία σημαίνει… κάντο κι εσύ, δεν θα πάθεις τίποτα!
Είναι μεγάλο το ζήτημα, το ξέρω και δεν έχω κανένα λόγο να εμφανιστώ ‘ιατρομάχος’ παρότι θα μπορούσα με στοιχεία από προσωπικές οδυνηρές εμπειρίες… η περίπτωση ενός επωνύμου απλά, ανέδειξε την άθλια συμμορία των ‘φακελάκηδων’ που λυμαίνεται την ιερότερη και πιο ευαίσθητη και δύσκολη επιστήμη από καταβολής ανθρωπίνου γένους. Και πρώτοι υπεύθυνοι είμαστε εμείς. Εμείς τους δίνουμε τα φακελάκια –πρόσφατα μια θεία μου με περηφάνια σχεδόν μου το είπε πως έδωσε 500ε για μια εγχείριση καταρράκτη! Αυτοπαινευόταν βέβαια που είχε τα λεφτά για να τα δώσει σε αντίθεση με κάποιον φουκαρά που θα μείνει τυφλός αν δεν σκάσει το… λαδάκι.
Ποιο σύνδρομο των VIP και παπαριές… ‘σύνδρομο του καρπαζοεισπράκτορα’ υπάρχει, εδώ το πράγμα είναι βαθύ, αφορά στην λειψή παιδεία μας, την δουλοπρεπή συμπεριφορά μας σε όποιον φοράει άσπρα –άλλωστε λαδώνονται από προϊστάμενες ορόφων μέχρι θυρωρούς ‘να τον προσέχουν’- μέχρι και στην… ραγιάδικη εν γένει και αναξιοπρεπή στάση απέναντι σε ‘εκείνον’ που θα μας σώσει τη ζωή! Κι εχθές ακόμη, άκουσα στην εν λόγω εκπομπή, κυρία να καταγγέλλει τον γιατρό του Κακαουνάκη ότι του έσκασε τα 1500 ε για αφαίρεση πολύποδα του άντρα της και ο τελευταίος βγήκε από το χειρουργείο με τον πολύποδα ακόμα μέσα! Τα λεφτά έκαναν φτερά βέβαια, ο πολύποδας άρχοντας στη θέση του! Και ενώ άκουγε το πάνελ τα τρομερά αυτά, κανείς δεν έδειξε καμιά αντίδραση. Όλοι το έχουν κάνει, όλοι θα το κάνουν στο μέλλον, να βγούμε ζωντανοί από τα σφαγεία και… ας πάει και το παλιάμπελο!
Πότε θα αντιδράσουμε επιτέλους; Οι γιατροί να αμείβονται αξιοπρεπώς και να μην έχουν ανάγκη από λαδώματα για να κάνουν το αυτονόητο. Η επιστήμη τους είναι ‘τέχνη ύψιστη’ και λειτούργημα έξω από τα συνηθισμένα. Αδιανόητο να τα συζητάμε αυτά στο 2010 και να κουνάμε το κεφάλι ότι ‘δεν βαριέσαι, δεν αλλάζει τίποτα’.
Εμείς έχουμε σκοπό να αλλάξουμε;
Μήπως είχαν δίκιο οι Κινέζοι που πλήρωναν τους γιατρούς όλο το χρόνο εκτός από την εποχή που τους είχαν ανάγκη; Λέω, μήπως…

Πέμπτη, Ιανουαρίου 07, 2010

TON EKANE... MOY-ZIKO!!!



ΤΕΤΟΙΑ ΜΠΑΛΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΙΧΑΜΕ... ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ!!!
κάποια στιγμή έκλεισα τα μάτια χθες... δεν άντεχα άλλο... δεν μπορούσα...
και άντε πάλι Σωκράτη να ψάχνεις προπονητές χειμωνιάτικα...
κανάς Λεμονής, κανάς Αλέφαντος... εγώ ίσως, να δοκιμαστώ κι εγώ ρε παιδιά, μπας και τα καταφέρω καλύτερα...
πάει το πουλάκι για φέτος, πέταξε...

Σάββατο, Ιανουαρίου 02, 2010

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ...




Κάθε χρόνο τα ίδια
‘τελειώνει’ ο ένας
‘αρχίζει’ ο άλλος
Ο προηγούμενος δεν μας ικανοποίησε
Δεν μας γέμισε
Δεν μας ξεκούρασε
Όσο θέλαμε
Ο επόμενος
Έχει την υποχρέωση
Να μας ζεστάνει
Να μας ξεχρεώσει
Να μας… δωροδοκήσει

Εκδίκηση θέλουμε
Από την νέα χρονιά!
Εκδίκηση για όσα δεν έγιναν
Για όσα μας χρωστούσαν
Και δεν μας τα έδωσαν…

Νιάτα
Αγάπη
Αθανασία

Τι ειρωνικό
Ζητάμε από τον δήμιο
Να μας δώσει
Εκείνο που εμείς
Του προσφέρουμε πρόθυμα
Σκύβοντας το κεφάλι
Στον κορμό

Τι θέα έχουμε άραγε από κει;