Τρίτη, Ιουνίου 09, 2009


Γενικά βλέπω ταινίες με το… πεντόκιλο –ειδικά τα θριλεράκια δεν μου ξεφεύγουν με τίποτα και όπου να’ναι έρχεται η μέρα που θα κάνω το ΣΟΥΠΕΡ ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον τρόμο, το ρίγος, την ανατριχίλα, το σπλάτερ κι όποιος αντέξει- αλλά πολύ λίγες από αυτές αξίζουν κάποιας αναφοράς ή ιδιαίτερης σήμανσης. Ο,τι θυμάμαι λοιπόν και έχοντας την ματιά ενός φανατικού λάτρη του σινεμά που δεν το παίζει ειδήμων –αν και είναι!!!

Ο ΑΡΓΕΝΤΙΝΟΣ (CHE)  Μα, για περσινή ταινία θα μας πεις, είπατε; Μα, αφού την είδα φέτος; Τσ, τσ, τσ… μες στη γκρίνια είμαστε. Λοιπόν, αντικειμενικός με όσους αγαπώ δεν μπορώ να είμαι Και τον Τσε τον αγαπώ και τον θαυμάζω από πολλά χρόνια. Σκεφτόμουν πολλά γι’αυτή τη ταινία αλλά τελικά είναι μια αξιοπρεπής και έντιμη αποτύπωση, μια αφήγηση μάλλον ντοκιμαντερίστικη και μια γραφή λιτή. Ο πρωταγωνιστής –δεν τον θυμάμαι- εξαιρετικός και έχει δουλέψει πάρα πολύ και τη παραμικρή έκφραση, το γέλιο, το βλέμμα, το περπάτημα του μεγάλου Αργεντίνου. Καλός και ο τύπος που υποδύεται τον Φιντέλ. Πείθει δηλαδή. Η ταινία βέβαια δεν πιάνει τις προσωπικές σχέσεις του Τσε, δεν αναφέρεται στα νεανικά του χρόνια ούτε στο θάνατό του. Το θέμα αφορά στην Κουβανέζικη Επανάσταση αποκλειστικά. Και καλά κάνει γιατί αλλιώς θα γινόταν αχταρμάς. Και παρότι είδα όση ζούγκλα –που γυρίστηκε δεν ξέρω!!! – δεν έχω δει ποτέ, μέχρι που άρχισε να με πιάνει και η υγρασία, δεν με κούρασε. Το αντίθετο. Αλλά είπαμε, Τσε είναι αυτός, πώς να το κάνουμε…

MARTYRS Είναι μερικές φορές που, αληθινά, ενώ νομίζω ότι τα ‘έχω δει όλα’, μια γροθιά στο στομάχι με φέρνει στα συγκαλά μου. Μιλάμε για ταινία ΣΟΚ ΣΟΚ ΣΟΚ! Πρόκειται για εφιάλτη που σε συνοδεύει μέρες μετά… αν αντέξεις να το βιώσεις ως το τέλος βέβαια. Ομολογώ ότι εκλιπαρούσα να τελειώσει γιατί είχα γίνει κι εγώ ΜΑΡΤΥΡΑΣ… Δεν μπορώ να πω τίποτα για την υπόθεση, είναι Γαλλική παραγωγή, υπερ-σκληρή, σε κάποια σημεία κλείνεις μάτια, αυτιά, ήχο… (Συμβουλή, επειδή είναι εξαιρετική και σπάνια, να τη δείτε αλλά μετά να δείτε κάτι ανάλαφρο, κάτι κωμικό να ‘το σπάσετε’ γιατί, χωρίς αστεία, θα αρρωστήσετε). Καλή τύχη.

Τελικά, θα πω κάτι για την υπόθεση. Μια περίεργη Οργάνωση της οποίας ηγείται μια κωλόγρια, κάνει φριχτά πειράματα πάνω σε ανυπεράσπιστα κορίτσια με σκοπό να τα καταστήσει μάρτυρες και να τις αποκαλύψουν… τι υπάρχει στην επόμενη ζωή. Πως καθίσταται μάρτυρας κανείς; Με τρομακτικά βασανιστήρια, ανελέητο ξύλο, ωμό, στεγνό και φρικαλέο σωματικό και ψυχικό πόνο… οι σκηνές βίας δεν αντέχονται… θέλει κουράγιο… και στο τέλος μια άτυχη νεαρά υφίσταται και ένα βασανιστήριο που δεν περιγράφεται με λόγια. Και τι ψιθυρίζει στη σκατόγρια λίγο πριν ξεψυχήσει; Εδώ σε θέλω κάβουρα…

ANGELS & DEMONS Ευτυχώς που δεν υπάρχουν πια οι… πραγματικοί Illuminati διότι ο κος Νταν Μπράουν θα ήταν… ντάουν. Θα μου πεις τώρα και που το ξέρεις ρε μάγκα ότι δεν ανήκει και ο ίδιος στους Πεφωτισμένους και άρα κάμνει ό,τι γουστάρει; Ε, άμα καταντήσανε έτσι οι… Πεφωτισμένοι, προτιμώ τους… Πεσκοτισμένους, μάλλον τους Συσκοτισμένους. Και ευτυχώς που ο πολύς κόσμος δεν δίνει και δεκάρα για όλα αυτά τα αποκρυφιστικά αινίγματα και σπαζοκεφαλιές που εμένα με κατατρύχουν από έφηβο και έτσι, ό,τι και να δει το παίρνει στη πλάκα και πολύ καλά κάνει. Τέλος πάντων. Κάπου διάβασα μια κριτική, ότι λέει, αυτή η ταινία ήταν καλύτερη από τον Κώδικα Ντα Βίντσι. Ε, ΟΛΕΣ ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ. Τι πρωτότυπο λοιπόν. Έστω, να μην γκρινιάζω σαν παλιόγρια και να το δω… large το θέμα. Οποιος έχει αποφασίσει να… διεισδύσει στα μυστήρια των Πεφωτισμένων με ολίγη δόση από CERN και Παπικά παρασκήνια και τον Τομ Χανκς να βαριέται αγρίως και πολλά πολλά άλλα που μόνο στη οργιώδη φαντασία του κου Μπράουν θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν, ίσως και να ανεχτούν το αποτέλεσμα. Ε, στο κάτω κάτω, έχουμε δει και χειρότερα (την πρώτη ταινία ας πούμε)… Υ.Γ. Ανταμ Βάισχάουπτ, μπορείς να αναπαύεσαι εν ειρήνη στον τάφο σου, δεν έχει κανείς ιδέα ποιος ήσουν, τι ήθελες να κάνεις, τι αληθινά είχες κατά νου…

PINK PANTHER 2  Όποιος είδε το πρώτο της σειράς περίμενε με λαχτάρα και το 2ο. Ε, ήρθε το δεύτερο και ελπίζω να μην υπάρξει και τρίτο. Εντάξει, δεν λέω, χαζοταινία εξ αντικειμένου περίμενα, απλά, με λίγη περισσότερη φαντασία και όχι τέτοια αρπαχτή ρε παιδιά. Τέλος πάντων, περνάει η ώρα ψιλοευχάριστα στη τελική –και είδα και τον Αντι Γκαρσία με τις αφέλειες σε ρόλο γόη ντετέκτιβ!

CHANGELING  Είχα την περιέργεια να ιδώ την Αντζελίνα σε αυτό το δραματικό ρόλο καθώς θα είχα την ευκαιρία να την ξαναδώ ως ηθοποιό και όχι ως γυναικάρα ή celebrity. Το αποτέλεσμα είναι ουδέτερο, χλιαρό και ψιλο-μάπα. Και η κα Πιτ δεν με έπεισε ούτε στιγμή. Δυστυχώς. Πολύ ψόφια πράγματα και παρά την φιλότιμη προσπάθεια με την επιτυχή μεταφορά της εποχής –καλά σ’αυτά οι Αμερικάνοι είναι τσακάλια και μάστορες- και την υποτιθέμενη πιασάρικη υπόθεση της απαγωγής ενός μικρού παιδιού και της εξαφάνισής του. Την είδα μεν αλλά…

X MENWOLVERINE  Λοιπόν, μου αρέσει αυτός ο τύπος τελικά, για τον Τζάκμαν μιλάω. Έχει όλα τα στοιχεία ενός αυθεντικού παραμυθο-‘σταρ’. Γόης, αρρενωπός, δυναμικός, ζόρικος, τσίλικος – μου άρεσε και στο AUSTRALIA και όπου αλλού είχε παίξει. Και η ταινία επίσης βλέπεται με ευχαρίστηση. Δεν κάνει κοιλιά, δεν αναρωτιέσαι ούτε στιγμή ‘τι να κάνω τώρα, να την βγάλω;’ και σε κρατάει σε προσοχή ως το τέλος. Φυσικά, όλα αυτά μέσα στο δεδομένο πλαίσιο του παραμυθιού και της απόδρασης στο αλλού. Όχι πως κι αυτό είναι άνευ σημασίας βέβαια. Παρέα, ποπ-κορν ή πίτσα και μια χαρά…

Πάλι εδώ είμαστε…

Δεν υπάρχουν σχόλια: